یادداشتهای شخصی

بیایید چند جمله خوب که در مورد معلم و وظایفش گفته شده را مرور کنیم:

معلمی فقط یک حرفه نیست، یک شغل نیست بلکه عشقی الهی و آسمانی است. همواره چنین بوده و خواهد بود پس هر روز، روز معلم است .

 معلم، یعنی کسی که برای معلمی خلق شده و شایستگی این شغل مقدس و لیاقت این مقام و منزلت عالی را داشته باشد، بسیار گرانبها و عزیزالوجود است.
چنین نیست که هر کس ایامی چند درس خواند و خط و سوادی به هم رسانید، یا دست بالا به مقام اجتهاد قدیم یا دکترای جدید هم رسید، واقعاً شایسته ایفاء وظیفه و شغل خطیر معلمی باشد.

معلم در مقابل کار پرزحمت خود پاداش مادی ناچیزی دریافت می کند، اما چیزهای دیگری دریافت می کند که جنبه مادی ندارد و کسانی که در مشاغل دیگری کارمی کننداز دریافت آن محروم می باشندوآن عبارتست از:
-معلم کسری درآمد خود را با لذات معنوی جبران می کند، زیرا لذتی بالاتر از آن وجود ندارد که انسان بتواند شخصیت و تکوین منش افراد را سامان دهد. و این کار معلم است. لذتی که معلم از آدم سازی، یعنی باز کردن چشم و گوش کودکان و جوانان و آشنا ساختن ایشان به رموز علم و پرورش قوای عقلی و اخلاقی آن ها می برد، بیشتر از لذتی است که مهند س و معمار از ساختن یک بنای تازه یا ادیب و صنعتگر از ایجاد یک اثر ادبی و صنعتی می برد.
-معلم هر قد جلوتر می رود بیشتر به نواقص علمی خود پی می برد و علاقه مند است که نواقص وجود خود را رفع کند و کمالات اخلاقی و علمی را درک کند و در حرفه معلمی می تواند به این هدف دست یابد.
- معلم به تدریج این عقیده را پیدا می کند که هیچ کاری پر مغز تر از کارهای علمی نیست و اگر عادت به مطالعه کرده باشد، به هیچ قیمتی کار خود را با کارهای اداری که از نظرش ماشین وار جلوه می کند، عوض نخواهد کرد..
-کوشش کنید تا مدرسه برای فرزندان ما، زندان و درس برای ایشان عذاب نباشد. بدین معنی که تلاش کنید مدرسه از نظر ساختمان و فضای سبز و بهداشت و نور و رنگ بسیار با صفا و دلپذیر باشد. بطوری که دانش آموزان همواره از ورود به مدرسه شادمان شوند.
- رفتار معلمان، معاونان، مدیران مدارس چنان باشد که همه دانش آموزان را جذب نمایند. نمی گویم که ابهت و هیبت نداشته باشند، بلکه این حشمت و هیبت توأم با مهر و محبت باشد.
درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی
جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را.
-درس را باید با شادی و مسرت توأم ساخت، مطالب باید با فهم دانش آموزان متناسب باشد، مخصوصاً معلمان باید مطابق ذوق و استعداد و هوش دانش آموزان و حتماً به زبان ایشان تدریس کنند، زیرا این پند بزرگ، یکی از اصول تعلیم و تربیت است :
چون سروکار تو با کودک فتاد
پس زبان کودکی باید گشاد.
-گفتار و کردار معلم باید آمیخته با ادب و کمال باشد، آنچه می گوید و آنچه عمل می کند باید برای
دانش آموزان سرمشق باشد.
پاکیزگی، ادب، حسن خلق، راستی و درستی، نیکوکاری و شرافتمندی و صفات برجسته دیگر چیزهایی است که اگردانش آموزان از معلمان، یعنی پیشوایان فکری خود ببینند، صد چندان بهتر می آموزند تا کتاب یا از واعظ و معلم بی عمل بشنوند.

این جملات در وصف معلم و یا وظایفش و هزاران مورد مشابه دیگر مدنظر دولت کریمه است .بهتر است معلمان فقط به اینگونه سخنان توجه کنند و به مشکلاتی از قبیل نداشتن مسکن ، نداشتن امکانات مالی جهت تامین مایحتاج و پرداخت قبوض و وام و بدهی و بیماریهای خود و خانواده اش و....فکری نکند چون در شان معلم نیست که به مادیات بپردازد !؟ آن حقوقی را هم که به زحمت با هزاران منت و کسری بودجه به او می پردازند را با روی خندان بپذیردو بر مسئولان زحمتکشی که به یاد معلم هستند دعا کند!

کلمات کلیدی :